خیال

حرفهایم را از نگاهم بفهم که خیلی وقت است صندوقچه سکوت زبانم شده است  و من در دنیایی غرق شده ام که ساخته افکار خودم بود ، دنیایی پر از نور ، امید ، عشق پر از شادی و شور . کاش میشد که بسازم دنیا را آنچنان که دلم میخواست و زندگی میکردم دور از خشم ، اندوه و چشمانی که به غیر از تو نمیدید و لبانی که به غیر از تو نمی گفت.